Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem zaprasza na „Oprowadzanie na dwa głosy”. To wyjątkowe oprowadzanie kuratorki wystawy „Składanie osobowości. Witkacy” Zofii Radwańskiej oraz Przemysława Pawlaka, autora najnowszej biografii Stanisława Ignacego Witkiewicza. Spotkanie będzie doskonałą okazją do zobaczenia wystawy z innej strony. Zapraszamy do rozmowy i dyskusji na temat skomplikowanej, „nieposkładanej” osobowości Witkacego.
Termin i miejsce:
sobota, 18 października, godz. 16
Galeria Sztuki w Willi Oksza
ul. Zamoyskiego 25
34-500 Zakopane
Wstęp wolny!
O AUTORZE:
Przemysław Pawlak – doktor teatrologii Instytutu Sztuki PAN, współfundator i prezes Instytutu Witkacego, pomysłodawca i zastępca redaktorki naczelnej półrocznika „Witkacy!”, członek Rady Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku (2018–2022), zastępca kierownika działu literackiego Teatru Narodowego w Warszawie. Autor pierwszej popularnej biografii Witkacego, wyd. Iskry marzec 2025 r. Współredaktor Bibliografii Stanisława Ignacego Witkiewicza (Dzieła zebrane, t. 25, 2020), tomów esejów „Witkacy. Plėšrūniškas protas” (2018) i „Witkacy. Drapieżny umysł” (2021, wyd. II zmienione 2023, przekład ukraiński 2024), współautor biografii Mieczysława Choynowskiego (Demon aktywizmu. Mieczysław Choynowski prekursor polskiej psychometrii, 2022), biograf i redaktor pism Henryka Kazimierowicza (Powiernik Witkacego. Pisma rozproszone ks. Henryka Kazimierowicza, 2017; „Henryk Kazimierowicz. Ksiądz z nienapisanej sztuki Witkacego”, 2021). Laureat nagród Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. R. Dmowskiego i I. J. Paderewskiego oraz Prezydenta Miasta Kalisza. Organizator akcji #RatujPIW.
O KSIĄŻCE:
Książka Przemysława Pawlaka „Witkacy. Biografia” to wyjątkowo udana próba ukazania skomplikowanej osobowości Stanisława Ignacego Witkiewicza jako jednostki nieprzeciętnej, prawdziwego Istnienia Poszczególnego. Jawi się on jako wszechstronny geniusz, a jednocześnie bohater niemal pozytywistyczny, morderczo pracowity, wymagający od siebie więcej niż od innych. Postać Witkacego została precyzyjnie osadzona w realiach epoki, w jej społeczno-politycznych, naukowych i historycznych kontekstach, zawsze z doskonałą znajomością źródeł, także tych dotąd niepublikowanych lub zapomnianych. Autor zdradza przy tym głęboką intuicję psychologiczną w odtwarzaniu stanów emocjonalnych swojego bohatera i kreśli jego portret z powieściową swadą, niemal jak Bolesław Prus, gdy pisał o Wokulskim. Trudno się od tej książki oderwać, trudno o niej zapomnieć. – Janusz Degler
