Jack London (1876–1916) urodził się w San Francisco w rodzinie ubogie­go trapera. Otrzymawszy wykształce­nie zaledwie elementarne, wcześnie musiał podjąć pracę zarobkową. Już jako kilkunastoletni chłopak pracuje przy rozładunku statków w porcie, okreso­wo trudniąc się nielegalnym połowem ostryg. W wieku lat siedemnastu za­ciąga się na statek jako marynarz i wy­rusza na połów fok. Wtedy to poznaje Japonię i wody syberyjskie aż do Cie­śniny Beringa. Zniechęcony uciążliwo­ścią służby na morzu, wiedzie London kolejno barwny żywot trampa, przewędrowując ogromne przestrzenie Kanady i Sta­nów Zjednoczonych, oraz poszukiwacza złota na Alasce.
Po rocznym pobycie na Uniwersytecie Kalifornijskim od­krywa w sobie talent publicysty i pisarza.
Pierwszymi książkami, w których London zawarł bogactwo swoich doświadczeń trampa i poszukiwacza złota, są opowie­ści o zwierzętach, jak Syn wilka, Biały Kieł, a przede wszystkim Zew krwi – książka, która zapewniła autorowi największy rozgłos.
Postępowy, a nawet radykalny w swoich poglądach, podej­muje London tematykę społeczną, wykorzystując swoje ob­serwacje z życia proletariatu londyńskiego. Powstają takie książki, jak Mieszkańcy otchłani, Wilk Morski, Że­lazna Stopa, wreszcie powieść autobiograficzna Martin Eden.
Jednym z późniejszych utworów, które wytrzymały próbę czasu, jest Bellew Zawierucha (1912). Przygoda, zdrowy optymizm, humor, nierzadko wisielczy, surowy krajobraz śniegów i lodów, no i oczywiście osoba głównego bohatera – oto co łączy cykl tych opowieści z Dalekiej Północy.