Antoni Marianowicz, pisarz, urodził się stosunkowo niedawno, bo w roku 1924. Przeżył Hitlera i Stalina, którzy obaj mieli do niego pretensje o niesłuszne pochodzenie: rasowe, klasowe i wszelkie inne. Zmarł w 2003 roku.
Debiutował jako osiemnastolatek tłumaczonym a wiele języków wierszem Ptak, potem pisał już utwory nie tak udane. Debiut książkowy: Przejrzyste aluzje (1949). Wydał ok. 20 zbiorów wierszy, tzw. satyrycznych, utworów z kategorii purnonsensu (m.in. przekład Przygód Alicji w krainie czarów), wierszyków dla dzieci.
Poza tym utwory teatralne (oryginalne oraz adaptacje i tłumaczenia) m.in. głośnych musicali My Fair Lady (z J. Minkiewiczem), Skrzypek na dachu, wiele audycji radiowych, programów telewizyjnych, szopek, itp.
Był przez wiele lat związany ze „Szpilkami”, w roku 1954 prowadził pierwszy „odwilżowy” kabaret „Stańczyk”, wydał kilka książek wspomnieniowych: Pchli targ (1991), Życie surowo wzbronione (1995), dziennik Polska, Żydzi, Cykliści (1999). Od roku 1996 był prezesem ZAikS-u. Otrzymał wiele nagród, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta (1998). Wiele podróżował, uchodził za bywałego (czyli według słownika Karpowicza „biegłego, doświadczonego, otartego między ludźmi”). Hobby: ocieranie się między ludźmi.