Osiągnięcia Wandy Rutkiewicz stawiają ją w gronie najlepszych himalaistek w historii. Zaginęła w 1992 podczas ataku szczytowego na Kanczendzongę.
Wraz z Carlosem Carsolio 12 maja o wpół do czwartej wyruszyli w górę z obozu IV na 7950 m. Po dwunastogodzinnej wspinaczce w głębokim śniegu Carsolio stanął na wierzchołku. Schodząc, napotkał Wandę na wysokości ponad 8200 metrów. Mimo braku sprzętu biwakowego zdecydowała się przeczekać noc i kontynuować wejście następnego dnia. Jej ciała nie odnaleziono. W 1994 jako jedna z trzech pierwszych osób została odznaczona (pośmiertnie) Medalem im. Króla Alberta I, przyznawanym za wyjątkowe zasługi górskie przez King Albert Memorial Foundation.

Wanda Rutkiewicz-Błaszkiewicz (ur. 4 lutego 1943 w Płungianach na Litwie, zaginęła 13 maja 1992 na stokach Kanczendzongi w Himalajach) – polska alpinistka i himalaistka, z zawodu elektronik, jedna z najbardziej znanych Polek światowego himalaizmu. Jako trzecia kobieta na świecie i pierwsza Europejka stanęła na Mount Everest, najwyższym szczycie Ziemi, zaś jako pierwsza kobieta na świecie na szczycie K2.
Pierwsze kontakty ze wspinaniem miała w Górach Sokolich, skałkach koło Jeleniej Góry. Tam się zaczęła jej przygoda z górami. W Tatrach wspinała się na wielu klasycznych i bardzo trudnych drogach, m.in. północną ścianą Małego Kieżmarskiego Szczytu czy wariantem „R” na Mnichu. Poprowadziła kilka nowych dróg, m.in. na Koprowym Wierchu. Po Tatrach były Alpy, Pamir, Hindukusz i Himalaje.