PROF. DR HAB. TADEUSZ GADACZ, ur. w 1955 r. w Krakowie, jest uczniem ks. prof. Józefa Tischnera. Doktorat uzyskał w 1984 roku na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na podstawie rozprawy Wolność jednostki ludzkiej w filozofii G.W.F. Hegla, a habilitację w 1990 roku za książkę Wolność i odpowiedzialność. Rosenzweiga i Lévinasa krytyka Heglowskiej wolności ducha. W latach 1991–1995 był dziekanem Wydziału Filozofii Papieskiej Akademii Teologicznej, 1996–1999 kierownikiem Katedry Filozofii Religii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1999 do 2002 roku – koordynatorem w dziedzinie nauk humanistycznych i zastępcą redaktora naczelnego Redakcji encyklopedii w PWN. Od 2002 roku pracuje w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, w którym od 2004 roku jest wicedyrektorem do spraw filozofii. Jednocześnie od 1998 r. pełni funkcję kierownika katedry filozofii w collegium civitas. Od 2019 radny Sejmiku Województwa Małopolskiego.

W latach 2003–2007 był przewodniczącym Komitetu Nauk Filozoficznych PAN. Od 2009 roku pełni funkcję Dyrektora Instytutu Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Zajmuje się historią filozofii XX wieku, filozofią Boga i religii, metafizyką, filozofią człowieka i edukacji.

Jest autorem ponad 130 publikacji naukowych polskich i zagranicznych. Wydał: Bóg w filozofii XX wieku (2007), O ulotności życia (2008), Historia filozofii XX wieku, t. 1–2 (2009), O zmienności życia (2013). Przełożył na język polski Gwiazdę Zbawienia Franza Rosenzweiga.