Redakcja „Magazynu Literackiego KSIĄŻKI” po raz piętnasty przyznała doroczne Nagrody Magellana. Ideą konkursu jest wyróżnianie wydawców wartościowych – pod względem merytorycznym i graficznym – książek turystycznych i podróżniczych. Komisja konkursowa przyznała 10 nagród głównych. Co warte podkreślenia, wśród nagrodzonych i wyróżnionych tytułów królują zdecydowanie publikacje polskich autorów. Uroczysta gala odbyła się 26 maja podczas Międzynarodowych Targów Książki w Warszawie. Tytuły rozpatrywano w 12 kategoriach: przewodnik tekstowy; przewodnik kieszonkowy, ilustrowany; przewodnik dla aktywnych; mapa, plan i atlas turystyczny; album; przewodnik dla dzieci, przewodnik kulinarny, książka podróżnicza; książka reportażowa oraz Wydarzenie Roku.
Nagroda główna w kategorii „przewodnik literacki” trafiła do wspaniałego gawędziarza Lechosława Herza za publikację „Puszcza. Opowieści kampinoskie„. Dla mieszkańców Warszawy Puszcza Kampinoska to niemal miejski las. Tylko kilka kilometrów dzieli granice stolicy od jednego z kampinoskich mateczników. Odwiedzający mają do dyspozycji 350 km szlaków turystycznych pieszych, 200-kilometrowy szlak rowerowy oraz trasy konne. Kampinoski Park Narodowy został utworzony 16 stycznia 1959 roku. Ze względu na wartości przyrodnicze oraz znaczenie społeczne został uznany przez UNESCO za Światowy Rezerwat Biosfery. Tak, warszawiacy mają szczęście, że u progu stolicy znajduje się wspaniała Puszcza Kampinoska. A polscy czytelnicy maję to szczęście, że jej niezwykły przyrodniczy pejzaż ukochał Lechosław Herz i stał się jej wielkim popularyzatorem, a nawet piewcą! Nikt nie potrafi snuć tak pięknych krajoznawczych gawęd. A ma ich na swoim koncie prawdziwe krocie. W sumie napisał kilkaset artykułów i esejów, wydał wiele przewodników i albumów, wykonał niezliczoną liczbę zdjęć, wyznaczał też turystyczne szlaki. „Mam niekiedy poczucie, iż należę do ostatnich dinozaurów tak dzisiaj niemodnego krajoznawstwa” – pisał w książce „Klangor i fanfary. Opowieści z Mazowsza”. Ale to za sprawą jego opowieści Polacy chcą poznawać swój kraj, jego śladem „uciekać w przyrodę”, swoimi książkami rozbudza entuzjazm wobec polskiego krajobrazu. Na tom składają się eseje, które są wyznaniem miłości do kampinoskiej puszczy. Ileż tu smakowitych opowiastek, anegdot, ciekawostek, zachwytów. Ale też i smutnej konstatacji, że cywilizacja postępuje i szkodzi przyrodzie. Ale Puszcza Kampinoska mimo to nadal trwa. „Nie było nas, był las. Nie będzie nas, będzie las…”.
