Minipowieść Kardynał Pölätüo to przewrotny, groteskowy i głęboki traktat filozoficzny, którego bohaterem (i twórcą karkołomnej doktryny pölätüomizmu, swoistego prekursora postmodernizmu) jest sędziwy tytułowy Kardynał, powieściowy ojciec Guillaume’a Apollinare’a, przyjaciel wielu uczonych i filozofów (m.in. Bertranda Russella), a także księżnej Zuppa, córki polskiego generała Piesca, bohatera opowiadania Generał Piesc, który miał do spełnienia wielką misję, ale zapomniał czym ona była. Te dwie postaci spotykają się w tym tomie po raz pierwszy.

Themerson szanuje czytelnika: nie daje mu strawy prostej i łatwej. Wierzy w porozumienie pełne, które nie toleruje dosłowności i banału. Satysfakcję intelektualną płynącą z lektury tych dwóch opowieści trudno przecenić. Kiedy czytam Themersona, wiem, że do jej pełnego przeżycia potrzebne jest także poczucie humoru.

 Jerzy Bralczyk

Audycje

Recenzje

Krzysztof Wróblewski recenzuje książkę na portalu konserwatyzm.pl