Renata Kozerska zaprasza do Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy na spotkanie z Przemysławem Pawlakiem, który opowie o Witkacym, warszawiaku, szlachcicu, pracoholiku, zdradzi też odrobinę, czego można się spodziewać w książce „Witkacy. Biografia”.
Termin i miejsce:
poniedziałek, 10 lutego o godz. 18:30
Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy
Sala Konferencyjna gmachu im. St. Kierbedziów
ul. Koszykowa 26/28
00-950 Warszawa
Wstęp wolny!
Więcej informacji: >TUTAJ<
O AUTORZE:
Przemysław Pawlak – doktor teatrologii Instytutu Sztuki PAN, współfundator i prezes Instytutu Witkacego, pomysłodawca i zastępca redaktorki naczelnej półrocznika „Witkacy!”, członek Rady Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku (2018–2022), zastępca kierownika działu literackiego Teatru Narodowego w Warszawie. Autor pierwszej popularnej biografii Witkacego, wyd. Iskry marzec 2025 r. Współredaktor Bibliografii Stanisława Ignacego Witkiewicza (Dzieła zebrane, t. 25, 2020), tomów esejów „Witkacy. Plėšrūniškas protas” (2018) i „Witkacy. Drapieżny umysł” (2021, wyd. II zmienione 2023, przekład ukraiński 2024), współautor biografii Mieczysława Choynowskiego (Demon aktywizmu. Mieczysław Choynowski prekursor polskiej psychometrii, 2022), biograf i redaktor pism Henryka Kazimierowicza (Powiernik Witkacego. Pisma rozproszone ks. Henryka Kazimierowicza, 2017; „Henryk Kazimierowicz. Ksiądz z nienapisanej sztuki Witkacego”, 2021). Laureat nagród Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. R. Dmowskiego i I. J. Paderewskiego oraz Prezydenta Miasta Kalisza. Organizator akcji #RatujPIW.
O KSIĄŻCE:
Książka Przemysława Pawlaka „Witkacy. Biografia” to wyjątkowo udana próba ukazania skomplikowanej osobowości Stanisława Ignacego Witkiewicza jako jednostki nieprzeciętnej, prawdziwego Istnienia Poszczególnego. Jawi się on jako wszechstronny geniusz, a jednocześnie bohater niemal pozytywistyczny, morderczo pracowity, wymagający od siebie więcej niż od innych. Postać Witkacego została precyzyjnie osadzona w realiach epoki, w jej społeczno-politycznych, naukowych i historycznych kontekstach, zawsze z doskonałą znajomością źródeł, także tych dotąd niepublikowanych lub zapomnianych. Autor zdradza przy tym głęboką intuicję psychologiczną w odtwarzaniu stanów emocjonalnych swojego bohatera i kreśli jego portret z powieściową swadą, niemal jak Bolesław Prus, gdy pisał o Wokulskim. Trudno się od tej książki oderwać, trudno o niej zapomnieć. – Janusz Degler
