Hłasko Marek

Marek Hłasko urodził się 14 stycznia 1934 w Warszawie. Zadebiutował opowiadaniem Baza Sokołowska na kartach Almanachu literackiego (1954). Następnie publikował m.in. w „Sztandarze Młodych”, „Nowej Kulturze” i „Twórczości”, zaskarbiając sobie miano cudownego dziecka polskiej literatury. W 1956 roku wydał legendarny tom Pierwszy krok w chmurach. Kolejne utwory – Ósmy dzień tygodnia i Następny do raju, pogłębiały kontestację socrealistycznej produkcji twórczej, umacniając pozycję pisarza w artystycznych kręgach Warszawy. Niezwykłą popularność przyniosła Hłasce legenda agresywnego bon vivanta o prostym, szoferskim rodowodzie. Do kręgu jego przyjaciół należeli m.in. Jerzy Andrzejewski, Wilhelm Mach i Roman Polański, a intymne relacje łączyły go z Hanną Golde, Teresą Iżewska i Agnieszką Osiecką. Poza twórczością pisarską zaangażowany był także w ekranizacje swojej prozy, współpracując przy realizacji Pętli (reż. Wojciech Jerzy Has), Ósmego dnia tygodnia (reż. Aleksander Ford) i Bazy ludzi umarłych (reż. Czesław Petelski) W 1958, po zdobyciu Nagrody Wydawców, lecz objęty nieoficjalnym zakazem druku, wyjechał na stypendium do Francji i nigdy już nie pozwolono mu wrócić do Polski. Podróżując u boku żony, niemieckiej aktorki Sonji Ziemann, po Europie, Izraelu i Stanach Zjednoczonych, nadal tworzył. Do najważniejszych tekstów okresu emigracyjnego zaliczyć należy Brudne czynySzukając gwiazdOpowiem wam o EstherSowę, córkę piekarza, a także wspomnieniowych Pięknych dwudziestoletnich.

Zmarł 14 czerwca 1969 w Wiesbaden, na skutek przedawkowania środków nasennych i alkoholu, w trakcie prac nad ekranizacją powieści Wszyscy byli odwróceni. Pośmiertnie opublikowano juwenilia pisarza, zbiór listów, a także młodzieńczą powieść Wilk, która miała być debiutem literackim Hłaski.

(oprac. Radosław Młynarczyk)

Biogram pisarza na stronie Culture.pl