Absolwent konserwatorium muzycznego uzupełnionego studiami muzycznymi w Paryżu. Przez dwa lata studiował filologię polską i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Zadebiutował jako krytyk muzyczny na łamach pisma „Zet”, a jako publicysta polityczny w „Buncie Młodych”. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, okupację spędził w Warszawie, pracując jako pianista i nauczyciel muzyki oraz współdziałając z Wydziałem Kultury i Propagandy Delegatury Rządu RP na Kraj. Ranny w powstaniu warszawskim. Od 1945 roku mieszkał w Krakowie, gdzie założył i redagował „Ruch Muzyczny”, wykładał w Wyższej Szkole Muzycznej, z której został zwolniony „za poglądy”. Od 1945 roku publikował felietony na łamach „Tygodnika Powszechnego”. Od 1961 r. mieszkał w Warszawie. W 1964 roku sygnował „List 34”, protestując przeciwko polityce kulturalnej państwa. Za krytykę władz na zebraniu Związku Literatów w lutym 1968 roku został pobity przez funkcjonariuszy SB i otrzymał całkowity zakaz publikacji. W paryskim Instytucie Literackim ogłosił pięć powieści pod pseudonimem Tomasz Staliński, publikował też felietony w „Kulturze”. Pod koniec lat 70. został stałym publicystą pism drugiego obiegu. Od 1990 r. zaczął pisać do tygodnika „Wprost”. Ustanowił nagrodę swojego imienia przyznawaną wybitnym politykom, publicystom, przedsiębiorcom. Autor powieści: Sprzysiężenie, Widziane z góry, Cienie w pieczarze, Wszystko inaczej, wyborów felietonów i publicystyki: Polityka i sztuka, Rzeczy małe, Gwiazdozbiór muzyczny, Grażyna Bacewicz i jej czasy, 1000 razy głową w ściany, Materii pomieszanie, Na czym polega socjalizm?, Bez cenzury, Wołanie na puszczy, Lata pozłacane, lata szare, Z literackiego lamusa, Zanim nadejdzie śmierć, Abecadło Kisiela oraz Dzienników.