Dziennikarz, publicysta, tłumacz. Syn Tadeusza Olszańskiego i Katarzyny Simenfalvy, z pochodzenia Węgierki. Urodził się i dzieciństwo spędził w Stanisławowie. 
W czasie drugiej wojny światowej przebywał jako uchodźca na terenie Węgier. Ukończył studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Od tego czasu pracuje jako dziennikarz, specjalizujący się głównie w tematyce Węgier oraz sporcie. W latach sześćdziesiątych kierował działem sportowym w redakcji „Sztandaru Młodych”. Później pracował w redakcji „Sportowca”, Telewizji Polskiej oraz w Krajowej Agencji Wydawniczej. W latach 1990–1994 pracował jako korespondent Polskiego Radia i Telewizji na Węgrzech oraz w Jugosławii. Publicysta tygodnika „Polityka”. Jako dziennikarz sportowy wielokrotnie relacjonował Igrzyska Olimpijskie. Jest również autorem wielu książek o tematyce sportowej. Dokonał ponadto około 40 przekładów literatury węgierskiej, w tym Chłopców z placu broni Ferenca Molnára i Byłem asystentem doktora Mengele Miklosa Nyiszli. Zdobył wiele krajowych i zagranicznych nagród oraz wyróżnień. W latach 1986–1990 był dyrektorem Ośrodka Kultury Polskiej w Budapeszcie. Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Republiki Węgierskiej.