Jako poeta debiutował w wieku 12 lat patriotycznym wierszem zamieszczonym na łamach „Głosu Stanisławowskiego”, dwa lata później (za zgodą władz szkolnych) ukazał się pierwszy tomik jego poezji.
Pisał po polsku, niemiecku, ukraińsku i hebrajsku, tłumaczył poezje z języka niemieckiego. Uczył się w szkole teatralnej w Wiedniu, a jednocześnie studiował germanistykę i anglistykę na tamtejszym uniwersytecie.
W 1920 r. osiadł w Stanisławowie. Pracował jako reporter miejscowego tygodnika żydowskiego „Stanislawer Glok”, współpracował też z innymi pismami. Związał się ze stanisławowskim Towarzystwem Muzyczno-Dramatycznym im. A. Goldfadena, w którym był kierownikiem artystycznym, aktorem i reżyserem jednocześnie. Na użytek tej sceny dokonał wielu przekładów światowej literatury dramatycznej, pisał teksty do widowisk rewiowo-satyrycznych. W tym czasie wiele też publikował: wiersze, aforyzmy, humoreski. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej uciekł w głąb ZSRR. W 1946 r. wrócił do Polski i osiedlił się w Łodzi. Pracował w redakcji miesięcznika „Mosty”, a następnie w Wydziale Kultury Powiatowej Rady Narodowej w Łodzi. Publikował w gazetach i periodykach łódzkich i ogólnokrajowych, m.in. w „Głosie Robotniczym”, „Expressie Ilustrowanym”, „Szpilkach”, „Nowinach Literackich”, „Karuzeli”, „Życiu Literackim” i innych, w tym także żydowskich. Był autorem fraszek, bajek, humoresek, recenzji teatralnych i artykułów literackich.