W latach 1916–1918 studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Jako poeta debiutował w 1913 r. na łamach „Kuriera Warszawskiego”. Współpracował z warszawskim pismem studenckim „Pro arte et studio”. Był współtwórcą i czołowym przedstawicielem grupy poetyckiej Skamander. Jego wiersze ukazywały się w „Skamandrze”, „Zdroju”, „Kurierze Polskim”, „Pani” i innych; współpracował z tygodnikiem „Wiadomości Literackie”.
Twórczość satyryczną rozpoczął od współpracy z łódzkimi kabaretami Bi-Ba-Bo i Nowości oraz z teatrzykiem Urania. W 1918 r. był współzałożycielem kabaretu literackiego Pikador. Pisał skecze i piosenki m.in. dla kabaretów Miraż, Czarny Kot, Sfinks, Qui Pro Quo. Współpracował z pismami satyrycznymi „Cyrulik Warszawski” i „Szpilki”, drukował też w „Ilustrowanym Kurierze Codziennym”. Pisywał szopki polityczne. W latach 1925–1926 był współwydawcą magazynu ilustrowanego „To-To”. Od 1927 r. współpracował z Polskim Radiem.
Tłumaczył z języka rosyjskiego, uprawiał twórczość dla dzieci, był autorem książek poświęconych kulturze i obyczajowości, antologii dzieł literatury polskiej oraz adaptacji teatralnych i wodewilów. Należał do założycieli ZAiKS-u, od 1932 r. był członkiem jego zarządu. Od 1920 r. był członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich, należał także do Pen Clubu. W czasie II wojny światowej przebywał poza granicami kraju i współpracował z emigracyjnymi pismami polskimi. W 1946 r. wrócił do Polski. Pisał, przekładał, publikował w „Kuźnicy”, „Odrodzeniu”, „Przekroju”, „Szpilkach”, „Problemach” i „Nowej Kulturze”. Był dyrektorem artystycznym i kierownikiem literackim Teatru Nowego.
Wyróżniony Złotym Wawrzynem PAL za wybitną twórczość (1935), nagrodą literacką miasta Łodzi (1928 i 1949), doktoratem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego, nagrodą polskiego Pen Clubu za przekłady Puszkina (1935) i nagrodą państwową (1951).

Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim